Antagonizma

Artık bir çiçeğin kokusunu merak etmiyorum

Rengi yoktur diyorum bu simsiyah akşamların

Ya da var’oluş kaygısında bendimi çiğnemiyorum

Akışına bırakıyorum ölmeliyim diyorum artık

Yaşamak da bir o kadar güzel

Güzel diyorum sen anla

Çünkü yıkık bir kelimenin içinden süslü methiyeler düzemem

Ben bu bağbozumu yılgınlığımı maviliklere saldığımdan beri

Karanlığın gölgesindeyim,özlem tutar beni ama oturup ağlamam

Bir şiire sarılırım ama yırtar atarım

Anla artık müzikal bir geçmişim yok bu kaçıncı senfoni bilemem

Ama ölmeliyim artık yaşamak da bir o kadar güzel

Hiç ortasında kaldın mı acının ?

Bir bıçak gibi düşlerini delik deşik etti mi vazgeçişlerin ?

Düşlere düştüm ama yağmur yağıyor ıslanamam

Annem üşür…

İzini sürüyorum bu kara akşamların kulağımda çınlattığı akislerin

‘Melankolik şair geceyi yazar’

Ölmemeliyim yaşamak bir o kadar güzel ama gece çok siyah…