Antrakt

kimseye ihtiyacım olmadan kaç yıl yaşadım
daha neden korkabilirim ki ?
gece ağırdan izledi olan biteni
ben örgü yapan annem gibi umutsuzdum
kaçmak isteyebilirim, kapı açık mı diye baktım
korktum ailemden bile
o kadar yalnızdım
hüzün senin çerçevene sığmadı ,
benimkilerin üzerine seninkilerden birazını da ben aldım
istekli sayılırdım biraz da hastayım
pamuk şeker yemek istemeyebilirim, çocukken gelseydin
sus diye ağza bal çalmak gibi şimdi
ben korkuyorum senden bile
o kadar yalnızdım
yüzün, kış ayazı gibi kesti yüzümü
kan mı tutar kalbimi bilmem
bayıldım, kopan parçamın ardından
mahrem koğuşuma döndüm
yorganının altında gizlenen doğmamış çocuğum
adımı koy , kulağıma üfle
ruhum sana adandı,
benim de biletimi keser misin
bende cennetinden tatmak isterim
nar tanelerine dokunan kız
kırmızı mı parmakların , tatlı mı uçları
yirmi sekiz yıl parmaklarımı yaladım
korkuyorum kendimden bile
o kadar yalnızdım
zula patlasın bugün
cevher gözlerini görüyorum ben harabeyim
ganimeti paylaştırırken tanrı ,
ben de buradayım diye bağırsaydım
ağlamayana meme vermezler
cesaretsizdim , korkuyordum yaratandan bile
o kadar yalnızdım

bir ömür ara veriyoruz, aşk inanç molası, dönüşüm

berrak suyum , kirli aksa da nehirler
karıştım sana artık beyazım ve temiz
akladın beni cümle alemin gözünde
itibarlı aşk
hiçbir yere gidemem artık , kapıyı kilitlemişsin
yol bilmem, haritam yok,
kutup yıldızı sönük , karınca yuvaları dağınık
gözlerini öğrendim gözüm kapalı buluyorum yolunu ,

tanrı gözümün önünde ikiye ayırdı dünyayı
sen çıktın içinden,
mucizem, yaşıyorum korkusuz.