Apartman

Kendimi kocaman bir apartman gibi hissediyorum Birbirinden farklı onlarca insan içimde yaşıyor

Çocuklar bazen sevinçle çıkarken mahalleye Ağlayarak açtığı oluyor kapılarımı

Bazı insanlar sıkıldı gitti bomboş bazı dairelirim

Kimi insanda gelip yerleşmek için sorup soruşturuyor

Hep güneşi alan iyi yanımı seviyor insanlar

Bazen herkes uyuyunca içimde bir fare dolaşıyor

İçim içimi kemiriyor hiç ses etmiyorum

Asansörüm bir iki kişiden fazla kimseyi kaldırmıyor

Yorgunum

Bir kadın yalnız kalınca şarkı söylüyor evin içinde

Belki annem belki sevgilim olmalı

Kuşlar gelip çatıma konuyor

Beni terk edip taşınıp gidenleri çoktan unuttum

Ama zor oluyor unutmak

Boya istiyor duvarlarım kırılan yerlerim tamirat

Hiç ses etmiyorum

Yeni gelenler hallediyor bu işi

Bir yerim var yıllardır bomboş

Yıllardır kimse dolduramıyor

Dünyanın bütün fayları bu apartmanın altından geçiyor

Yakında Kalbim paramparça olabilir

Hiç ses etmiyorum

Doğum günleri evlilik yıldönümleri

İçimde bir neşe

Ah bu içimde yaşayan insanlar

Ah Birde cenaze günleri var

Zor oluyor alışmak

Zor oluyor Sadece hatırlamak

Zor oluyor unutmak