Apartman Boşluğu Senfonisi

..

Dam-dan dü-şen bir a-dam
Be-yaz bir kuş a-rı-yor..
..

Beyaz sayfalarım vardı alın yazısı diye okuduğum
Ve ellerimi birleştirip karşısında seni dilediğim boş duvarlarım
Titrerdim bakınca düşerdim yaslansam ağlardım
Bir çocuk daha öldürdü içimde düşlesem ne zaman günahı
Korkardım içimden gideceğinden
Uyanırsam sabah olurdu
Üşürdüm..

Masum bir yalandım elinde elma şekeri çocukların
Beyaz duvak kapı arkasında genç kızın elleri kınalı
Usulca geçip giden gemiydim bir çift yaşlı gözün
Ben doğarken sen ölürdün her Araf sabahı

Sensiz üç mevsim geçti ardından bakarken bıraktığın kokuya
Gül adını takalı kırmızı rengi ellerimde bıraktığı diken izi
Seni unutmak için sevdim eceli en tenha yerinde
Gözlerimin rengini sildim en son sen baktığın
Dilimi kestim kanatmadan seni sevdiğimi söylediğim
Derim kazıdım acıtmadan ellerinle dokunduğun
Adımı kaderine yazdım

Kırmızı bir ölüm şarkısıydı içimdeki seni anlatan
La dedim ilk sesine bir yanım minör gam
Saklandım portesine fa ile diyez arası
Ay ışığı değil inan ya da damda kemancı
Boynumdaki beyaz ip say ki giriş bileti
Sahnedeyim şimdi Tanrı ile son düet :

?Dam-dan dü-şen bir a-dam
Be-yaz bir kuş a-rı-yor
Her şey giz-li ar-tık
Anne..bak gökyüzü yanıyor..
Lay lay layy...'