Arada Kalan Seyyahlar

suskunluk tasasından yaralandı tanışanlar
uçmayacaklardı uzaklara
ses kesiliverdi bir anda
kalmayacaklardı buralarda da
dokundu bir şey baş parmaklarına
hepsi birden ağızlarına götürdüler
acıyı emdiler içlerine korumasız
ayaklandı baştakiler
çünkü hiçbir zaman inemediler
inleyemedikleri zamanda yine küfrederlerdi
yalancı
nefret ederlerdi bu kelimeden
başka kelimeler seçerlerdi
yabancı
gibi yol alırlardı insanların içinde
ucu insana varan bir hazine
kaygısında hapsoldu düşünemeyenler
ayrı ayrı utançlardan kaçıldı
bir yere varamayanlar
kendi sonlarını yazdı
ortalarda kaldılar
seyyah
hep seyahat halindeydiler sahi
hep arada kalacaklar sanki
hep beraber kaçamayacaklar artık