Ar/af

bana şiirlerde ölüm karanlığı
gözlerimi hücremde tavana açıyorum sabahları

yatağın ucunda bir avuç safran
bir kaç adım ötede güneş var
gözlerimi kamaştıran

şiirlerle sihirler arası bir yerde yaşıyor benliğim
arafta huzur buluyor zihnim

ben kıyıları severim
kentleri daha çok
kıyı kentlerini inanlımaz

apoletler, aparatlar bana göre değil
iç huzurumun israfiliyim
kan emici

bana göre değil hüzünlenmeler
durduk yere, hiç sebepsiz, durduraksız

gözlüklerimin arkasından bakıyorum, güneşlik
hayata, parçalanmış köpeklere
son sürat

black_1