Araf

Ayak sesleri perde oluyor gözlerime karanlığın
Ve öyle geçiyor ki zaman
Tüm ayrılıklar arafta sıkışıp kalıyor
Seneler mazide kalıyor
Kayboluyorum...

Kır çiçekleri Nisanda solar olmuş
Yoldan geçen arabalardan yükselen korna sesleri
İşliyor ruhuma ölüm feryadı gibi
Her akşam ufka bakıyor yüreğim
Ve öyle yorucu ki artık yaşamak
Tüm benliğimden feragat edip
İnzivaya çekiliyorum...

Öyle gaddar ki nefes alıp vermek
Biraz su içmekten kolay
Ama yıllandıkça daha yorucu
Garibin biri yarini arıyor
Ben yardan geçtim
Artık ona ulaşmaya
Nefesim yetmiyor..

Çarşaf gibi kaplıyor denizler dünyayı
Ama ben dursun istiyorum dünya
Okyanuslar dursun karalar dursun
Savaşlar,ayrılıklar yok olsun
Bir an için tüm aşklar kaybolsun
Ve hepsi sadece
Sevdiğimin gözlerinde can bulsun..

Suskun duvarlarıma gözyaşı kustum bu gece
Ağladı sıvası dökülen duvar
Uzun zamandır ışık görmeyen bu dört duvar
Bir ayak sesiyle ürperdi
Korktum ama susmadım
Gelen hüzündü yine
Tam da sonbaharda
Almış eline çantasını fellik fellik aşık arıyor
Nasıl acımasız nasıl nankör
Her yanı nefret dolu
Kalbimi gösterdim ona
Kör oldu
Yüreğimi elle dedim
Kör oldu
Ve gözümün gördüğü her yer
Birden aşkla doldu...

Erkin Ustanın dediği gibi
"Öyle bir geçer zaman ki"

Geçiyor zaman
Karşı koyamıyorum.
Bir ilkbahar akşamı
Gelsen n'olur ?