Araf

bir rüzgar essin artık
katsın beni kendine
fırtına olalım beraber
yıkalım bütün yalanları
bu bile yalan
yalana muhtaçken
araftayım
düşlerin çiğnendiği yerdeyim
cehenneme yakın
cennete uzak
günahların tepesindeyim
araftayım
ölümle yaşam arasında
ağlamakla gülmek gibi
sevmekle sövmek gibi
hızlı duyguların kucağındayım
araftayım
bir resim çiziyorum
içide karanlık olan
aydınlığın anlamı olmadığından
yolumun sonundayım
araftayım
ben ben değilim
yıkıntılar ben, günahlar hep
çığırtkanlıkların huzurundayım
araftayım
yalanların sevgisinde
umutların yalanında
insanların hastalıklı halindeyim
düşüncelerin sonunda
zevklerin yolunda
duygusuz bir savaştayım
araftayım
kendimi anlatmamalıyım
bencilliklerin başında
yaşamın en boktan yolunda
esaretimin kırıldığı gündeyim
araftayım
uyku ile uyanıklık arasında
beynimin en kışkırtıcı
uyarılarını yazıyorum
hayatıma kimin girip çıkığını sayıyorum
senin benin
dünün yarının
sabahın akşamın
hasretin hasetin
olmadığı
zamanın herşeyi yavaşça emdiği
amaçsızlıkların şuursuzluklara evrimleşmesine
nefret okunan uçurumun kıyısındayım........