Arafta Kaldık

Tutmuştu elimizden bir pir
Ziyasına kanmıştık aşk pınarının
Gözlerimiz kamaşmıştı gönlümüz kanmıştı
Ve ne varsa ayrılıktan yana yanmıştı

Hızlı çıkışlarda inişlerin gazabı kesti yolumuzu
Nazar değdi nadanların anlamsızlığından
Yine hicran yarası büktü boynumuzu
Ellerimizde pişmanlık sızılarıyla beraber

Tekrar başa döndük arafındayız dünyanın
Kollarındayız dünya denilen hülyanın

Kim anlar ki bizi bundan sonra
Anlasalarda ne yazar
Tükenmek bunun adı
Bitivermek azar azar

Hangi Leyla avutur
Hangi Şirin merhem olur yaramıza
Böyle perdeler inmişken Mevlayla aramıza

Mecnun gibi çöle düştük Leylamızda yok
Ruhumuza düşman bir bedenle yaşıyoruz
Don Kişot vari gölgemizle savaşıyoruz

Yok ki biliyoruz bu uğraşın galibi
Gönlümüz açken böyle sevgiye
Yine de sen tut ellerimizden
Sahip çık bize
Ey kainatın sahibi....