Araftan Arafata Giden Yol

canhıraş martı çığlıkları gibi taşırken
hayatı sırtımda kan ter içinde
bir meltem edasıyla sızdın satırlara
sessizce ve birden
ben söz vermedim gelirim de demedim
isyan türküleri derledin ardımdan ve durmadan
araftı benim dünyam sen arafat dedin
hac mevsimlerinde kaynıyor şimdi mekan
sen gönül gözünle ara beni her sene
burada milyonların içinde
ara ki mahşerin provası olsun.
yoksa ötede de vuslat yok bize
her şey sana bağlı anlayacağın....