Aralık Paranoyası

paranoyak bir sancı
aklı kıt bir yürek
ve düşkün bir sevdanın
özgeçmişi

geçmemiş yaraların
kanayan yanlarına tükürüyor şeytan
Azrail tuz basıyor
gözlerime
kör bir iklimde sabahlıyorum




zehir zemberek bir kaç cümlenin
boynunu kırmaya kalktığımda
ellerime sataşıyor ellerin
sonra
her nokta
bir virgülü vuruyor şakağından



hummalı tarafından öldükçe kader
bulaşıcı bir eziyet doğuyor alnımdaki yazıda
adını sakladığım kelimeler
kaçırıyor aklını

karın boşluğumda yatıyor
ölmüş bütün çocuklar
her nefes
zehri zıkkım


dilimi ısıran bir küfrü
doğuruyorum satırlara
şehirdeki bütün kuşlar ölüyor
önce annem reddediyor beni
sonra
Tanrı


öteye git biraz
daha fazla günaha sokma yüreğimi..