Aramızda Bir Masa...

Aramızda bir masa...
Bir masa aramızda ki
Kadife örtülü...aramızda bir masa
Baksam diyorum...en derine! Gözlerinde!
Bakamıyorum.
Yağsam diyorum, Yağsam da bir rahatlasam,
Bir damla dahi salamıyorum.
Alsam şu geçmiş kahır zamanlarımı toplasam ;
Yüklensem çarpsam yüzüne,
Bir baksam diyorum; bakamıyorum.
Doluyor ,doluyor,doluyor;
Yüreğim...dilim...gözlerim
Alıyorum geriye , yutuyorum, geri alıyorum.
Neydi diyorum neydi? Değer miydi?
Ellerimin altında kadife bir örtü
-ellerimi gezdiriyorum
Sezemiyorum... "Sezdirsem mi?" diyorum
Yapamıyorum.
Sanki artık bakmak ta istemiyorum
Bir baksam diyorum ...bin kez vazgeçiyorum...
Zamanı hiç bilmiyorum
Başımı bazen bir elime dayıyorum.
Açıyorum ağzımı bir anlatsam diyorum
?Kaç kere anlattın,anlasa anlardı...?diyor gözlerim
Bir masa aramızda;
Bir masa!
Bir dağ! ...bir masa... bir dağ!
Ellerim masada ...Dağ aramızda.
Sıkışıyor kalbim masada
Dağ sırtımda
...
Saran rüzgar estikçe, kaplayan pişmanlığım
Nasıl da masumdunuz eyy eyy ki, gözyaşlarım!
Son durağınız işte şu akamadığınız,Aramızda ki bir masa.
Aksanız diyorum şimdi burada
Damlalar inecekken bir yolcu gibi, Vazgeçiyor, kapatıyorum kapıları.
Kaldırıyorum yüreğimdeki gemileri
Bir baksam diyorum son kez
BAKMIYORUM.
Aramızdaki bir masa oysa, Sende bir dağ?
Ama bende artık sana, sadece gülümseyiş...o dağ...
...göremiyorum.