Aramızdaki Samanyolu

Ne sevdalı günlerin koynunda

Ne nefretin sınırında

Paylaşamadık seninle kendimize ayırdığımız saatleri

Ruhlar birbirine hasret,

Kalpler aşıkken

Beynimize hesap soramamak nasıl iş?

Göz doydu aşkına bakarken

Eller zaten birbirine kilitli

Bedenin dili olsa tüketecek söz bulamazdı artık!

Peki neydi onca güzelliğin arasındaki çözülemeyen karanlık sır?

Zaman durmuş, saniyeler suskun, dakikalar kırgın

Yürek her şeyin farkında; ama beyin bitkin

Neydi çaresiz kılan onca güzelliğin arasındaki uçsuz, bucaksız kıvrımlı geçit:

Aşamadığımız, açıklayamadığımız, anlatamadığımız?!

Peki ben bu denli aşıkken , bu denli severken, her şeyi göze almışken

Sendeki acabalar neydi?!

Bu nasıl bir gönül kırgınlığı?!

Yoksa hayat kırgınlığı mı?

Yorgunluğu, bitkinliği, tükenmişliği mi?

Ben onca olumsuzluklara karşılık olumlu buldum seni

Sevgini sevmişken, aşkına tutlmuşken , kalbine kilit vurmuşken

Sebepsizlerin sebebi neydi?!

Ölümsüz aşkın pençesindeyim

İtirafım olsun:

Sadece birkez yaşayacaktım seni doyasıya,

Bu denli sevmeme rağmen bir kez..

Ama kalbim susmadı, beynim durmadı, gözlerim aradı , dermanım kalmadı

Sana tutkundum sadece, sana vurgun

Kimse yoktu etrafımda

Hatta hiçbir şey yoktu

Su , ekmek , ses, ay, güneş

Sen vardın sadece ve sen varken sadece

Neydi onca beynini kurcalayan şüpheler?!

Sevmem mi , aşkım mı, duygularım mı???

.......