Ararat

dudakların krater,
dilin magmadır.
saçların dumandır başında;
gözlerin ateş,
kaşların hilâle durur
doğu'nun akşamlarında...

ellerin tarihe dokunur nuh tufanında;
nice halklar yaşadı rüzgarlı kollarında...

püskür, kutsal ararat!
yalnızlığın doruklarında,
sarsılsın isyanla gövden,
güneşin her doğuşuda...