Arif İnsan

Arif insan olmak için,
Hayır ile şer gerekli.
İrfan ile dolmak için,
Evren kadar yer gerekli.

Aşk kaynaya özlerinde,
Mey damlaya sözlerinde
Ay bakışlı gözlerinde,
Güneş gibi fer gerekli.

Anlamalı onu sağır,
Deva bula dertli bağır,
Yolu yokuş, yükü ağır,
Gül kokulu, ter gerekli.

Hakkı söyler dili ola,
Mana içre mana bula,
Selam verip sağa sola,
Meydanlarda er gerekli.

Aşkla gönül eğlesin de,
Ne söylerse söylesin de,
Onun gönül heybesinde,
Hazır ola her gerekli.

Edebinde hayâsında,
Hamurunda mayasında,if
Aşk pişmeli tavasına,
Talibine ver gerekli.

Ayırmadan, şuna da,
Hem ona, hem buna da,
'İlim irfan sana da'
Yaralıya; der 'gerekli'

23.12.2010