Arka Sokaklar...

Issız sokaklardayım, ağladım duyulmasın.
İster batsın güneş, hiç doğmasın.
Bu can bu bedende varsın kalmasın.
Sessiz çığlıklarımda boğulur karanlıklarım.

Beni yine hüzünlerimin baharlarında yakaladın.
Düşüncelerimi ruhumda, karanlıklarında sakladım.
Nerde kaldı, bende de var mı diye hiç bakmadım.
Doğrular bir imtihandır, dedim ve yaptım.

Ruhum bedenimde yokmuş gibi, görme,
Soğuklarıma gömüldü, derin ateşimde
Gölgelerim adım adım hep peşimde.
Benim yalnız olduğumu sen hissetsen de.

Ben yalnız kalıpta hiç ağlamayacakmıyım?
Çeyrek asır oldu,
Kendimde kalamayacak mıyım?
Sen gibi düşünüpte yanmaktansa
Ben en iyisi ben olup bende kalayım.

Ben seni arka sokaklarda bekledim,
Güneş geldi, ay geldi de sen gelmedin.
Sokak lambalarında ısınıyor,
Hep seni, yalnız seni düşünüyordum.

Kapından geçiyordum.
Ama sen ne kapıda nede pencerendeydin.
Bir varlık dünyasında, yoktun sanki sen.
Yokluk dünyasında ise sadece yalnız kalan ben.

Şimdi ben sürgün rüzgarlarındayım.
Savrulurda sağa sola, çarpmaktayım.
Bekletme beni sokaklarında ey Rab,
Alıver de bu emaneti bitsin ızdırab