Arkadaşını Yalancı Çıkardın

Kaç yıl geçti aradan vallahi unuttum,
Hangi sene, hangi aydı tanıştık,
Sanırım sonbahardı, o yoktu, sonra yağdı kar,
Arkadaşın demişti, sevdiklerini kendine saklar.


O zamanlar sözün nereye gittiğini bilmezdim,
Keza şimdi de öyle sayılır ya, bazen,
Birde, böyle hergele müzikler yoktu,
Gözlerine bakmak bana her şeyi unuttururdu.


Epeyce oldu, oturduğun muhite yolumu düşürmüştüm,
Hangi akla hizmetse... eskiden ne varsa değişmiş,
Evinin zilide yoktu, bir şey yok hayalini kurabileceğim,
Sende yoktun, ama adım gibi biliyorum hala bu şehirdesin.


Ben se çok uzaklardayım şehirler, şehirler...
Ve aralarında örülmüş demirden ağlar,
İşkenceci geceler, kömür karası yalnızlığım,
Perdesi çekilmiş, mavi bakışlarını hatırlarım.


Ve adın... köz tutmuş ateşim, bacası tüten yanardağ,
Sevgiyle özlem harmanlanmış, aşk,
Ne olurdu beni de saklasaydın,
Arkadaşını yalancı çıkardın.






Eskişehir,