Arsenik Kokulu Fotoğrafların

Arsenik kokulu fotoğrafların
Zehirliyor içten içe yüreğimi...

Bir sızı var bu günlerde kalbimde
Albümleri açasım gelmiyor
Ne zaman eskileri düşünsem
Sen geliyorsun aklıma
Dalıyorum gündüz vakti hayallere
Acı içinde uyanıyorum bazen
Kıvranıyorum baştan başa tüm bedenimle
Penceremden seyrediyorum
Hüzün dolu yağmurları

Sarmaş dolaş yüzlerce anı var aklımda
Hangisini hatırlasam gözlerim ıslanır
Her kaçışımda
Kalbim biraz daha darbe alır
Seni ne kadar unutmaya çalışsam da
Olmuyor, beceremiyorum
Bıraktığın tüm yalnızlığımla
Karanlığın pençesindeyim
Eriyorum

Renk renk açmış dışarda çiçekler
Kelebekler kanatlarını çırpıyor
Kol geziyor sokaklarda çocuk sesleri
Bahar mı gelmiş ne
Sensiz geçen kaçıncı baharım bu bilmiyorum
Her bahar bir kış bana
Her nefesim ölüm
Çığlıklar içinde günlerim
Bu ayrılık
Sonu gelmeyen bir zulüm

Diri diri yakmışlar sanki bedenimi
Duvarlara ağır gelmiş çerçeveler
Pas tutmuş çiviler bakışlarını taşımaktan
Damla damla akarken yere gözyaşlarım
Düşüyorum hasret yüklü denizlerdeki
Bu acımasız kayıktan

Çaresi var mıdır sensizliğin bilmiyorum
Seni çok özlüyorum...