Artçı Keder Artı Heder

Döndüm durdum boşlukta iteledim ne varsa öyle yaban ki eller
Ruhumu sarsan bu göçebe duygular bu devinim sayısız artçı keder
Bir maden var işlenecek kazılacak derinlerde güneş
Yaklaşsalar gözleri kör olacak gözüm ayın on dördü
Öyle bebek öyle adam öyle kadın öyle çıplak
Binlerce söylenmemiş terim avaz avaz hayatım hayat diyor


Döndüm durdum koca seryat sarıldım ne varsa öyle âlem ki diller
Ruhumu öksüz bırakan bu hicran bu yaralar ruhumda artı heder
Yüzüm ayın on beşi boş cepler boş mastaranın ucu yanık
Sığınıyorum ulvi derece delilik bağımsız kürsü
Bol keseden atıyorum nutuk. Nutuk.


Döndüm durdum koca meram kokladığım çimenler öyle ki filiz
Ruhumu okşayan saran bu esans sade bu düzen
Ilımlı mavi toprak sırtım dönük hepten gıybete
Ey aydınlığa yüklü şafak sana geliyorum
Ey sevgili bekle beni! Yalın ayağım yalın ayak
Yağmur ve gözyaşının ardında saklı sevinçler
Elbet bir gün mutluluktan pespembe çağlayıp akacak nehir
Elbet bir gün konar adım g ü n g ö r m ü ş t ü r.