Arthur Ve Elena

'Mahşer; 1000 yıldır, azgın atların eyerinde kaçan şövalyenin ardında, keskin kılıçlarıyla gönderdiği zebanilerden haber bekliyordu.'
Ve...

Güneş yeni doğarken Mit dağının ardından, yırtık elbiseleriyle bir çocuk bağırıyordu sokaklarda,
Bugün öğlen...!
Bugün öğlen...!
İdam edilecek,
Duyduk duymadık demeyin...!

Aşk ilk kez sahneleniyordu,
Tarihin korkunç sayfalarından birinde,
Bir adam meydana korkusuzca yürürken,
Keskin ağlamalı kızların bakışlarında,
Gözleri esir olduğu gözleri arıyordu,
Elena,
Kaç can almıştı ki, onun uğruna,
Kaç adam sevmenin bedelini ödemişti kanla,
Ya şimdi,
Elinde kanlı baltasıyla bir cellat,
Ve o gaddar,
Ve merhametsiz
Ve yol ayrılışında, bekleyen soğuk kütük,

Yoktu sevgili,
Onu dün asmışlardı,
Arthur hiç bilmeden gidecekti,
Az sonra kırmızı ülkenin,
Sonsuz maviliğine,
Yasak sevmişti Elena,
Yasağı kendinden çok sevmişti,
Öderken bedelini,
Sonsuzluğa düşmeden gözlerini,
Terleyen ellerini ve yüreğini,
Ay çıkmazı düşlerini,
Çocuk sevgilerini,
Kirli saçlarını ve her şeyini,
Arthur diyerek haykırmıştı,
Sonsuzluğa,
Kayıp giderken çaresizce,
Ve Oda bilmeden gitti,
Sevgilinin peşinden geldiğini,

Köyümün ücra köşesinde
Bir kaya mezarı ve üzerinde ilan-ı aşk,
'Burada yatanlar bedelini ödeyip, birbirlerini çok sevdi,'
Kimse bilmese de,
Bazen biraz sevebilirseniz,
Sizden çok birini,
Fısıltıları gelir gece rüzgarlarında,
Cilveli ve fütursuz,
Aşk dansları sarar,
Kayıp şarkıların eksik mısralarında,
Duyarsınız...
Biri Arthur'dur, diğeri Elena,
Yıldız gibi düşer gece, mezarlarına.
Ve aşk olur,
Ve sonsuzluk olur...