Artı Eksi Bir

Senden geriye doğru saydım kalan ömrümü dün
Tam sıfıra ramak kala

Hani belki huzurla ölürüm diye
Yasladım sırtımı senden kalan anılara
Mevlevi bir huzur sardı gözlerimi de
Artı bir uzadı sanki kalan ömrüm


Sırf ömrü uzasın diye
Yetim bir palyaçoya
Palyanço demek gibi bir şey bu
Biliyorum


Biliyorum ama
Umut dünyası bu işte ne yaparsın
Yoksa ümit dünyası mı demeliydim


Son bir hevesle niyet eyledim
Senden geriye doğru saymaya yine
O kadar çok yer kaplıyorsun ki hayatımda
Bu sefer üşendim senden geriye saymaya 
Anamın karnındaki gibi
Cenin pozisyonunda kıvrılıp koltuğa
Çektim üstüme babaannemin çeyizlik ipek yorganını
Varsayım tünedi sonra
Sana dair öznelerime
Belki artı bir daha uzamıştır
Sondan bir önceki soluğum diye aşka geldim de
Gevşettim zibidi gibi kravatımı
Açtım gömleğimin bağrını
Sıyırdım kollarını ceketimin
Yatırıp soldan sağa jöleli saçlarımı
Paçama sürüp parlattım kunduramın aynasını 

Ve uzanıp tuttum

İlk aşkımın mazimdeki silikleşmiş elini
Ta on yedilik liseli fotoğraflarımda

Çok daha fazla yenilendim sanki
Ama aynadaki ihtiyar benzemiyor
Fotoğraftaki delikanlıya


Durmadı tabi geri sayım
Neredeyse boğulacaktım belirsizlikte
Sensizlik böyle bir şeymiş demek ki sevgili
İnsan eksildikçe gelecekten
Sürekli sayarmış nefeslerini


Ya sabır diyerek bir hışımla
İlk kış saati müessesine uğradım sonra
Geç kaldın dedi memur
Seneye yaz sonuna doğru gelmem lazımmış
Nasıl ki ayağı kırılan atı vururlar alınından hayvanca
Öylece çekip vurmak istedim
Küstahlığının tam ortasından gaddarca

Belki de bir kuşluk vakti yaparım bunu
Ölmeden önce yapılacaklar listeme yazdım
Kesin ilk fırsatta yaparım


Sonradan
En son sonbahar geldi sonra
Ve geçip gitti o da

Nasıl bir sonsa
Bir sonbahar daha geldi geçti ardından
Kapım Aralık hep
Ve ben bir yıl daha eskirim birazdan

Elde var artı eksi bir neticede
Belki de son soluğumdan
Bir eksik