Artık...

Artık...
Şüphe eder oldum,ebedi,ulaşılmaz aşkından,
Anlamaz oldum eskisi gibi,hal ve tavırlarından,
Oysa ki,aşkı tanımazdım,senden başkasından.

Artık...
Gözlerimiz aynı anda,aynı ufukta buluşmaz oldu,
Aşkınla yakan güneş,gözlerin misali dondu,
Senin olduğun kalbime,sinsi,sevgisiz bir hançer kondu.

Artık...
Kelimelere ihtiyacımız vardı,konuşmak için,
Hani bendim,tek kalan yaşam sevincin,
Benliğimi çalandır,nasır tutmaya başlayan kalbin.

Artık...
Bizim için yağmaz oldu,yağmurlar,karlar,
Çekti el etek bizden,sımsıcak anılar,
Söndü sende,kutbu bile eriten yangınlar.

Artık...
Şiirlerde,şarkılarda seni bulamıyorum,
Aşkınla titreyen kalbimi,duyamıyorum,
Başkası mı var söyle,değişmeni anlamıyorum.

Artık...
Bir başıma kaldım,bu,eşsiz,sonsuz aşkta,
Anladım seni,tüm ışıklar yavaşça kapanınca,
Sevgiden yoksun,uçurtma misali savrulunca.