Artik Aşkin Batsin

Aşkının sancısı seni sayıklatıyor uykularımda
Bir dinlesen ne cümleler düştüğünü şu dilimden
O kadar pişman olurdun ki o an yaptıklarına
En az benim kadar nefret ederdin kendinden

Görürdün yüreğinin ne kadar acımasız olduğunu
Duyardın her bir feryadın uğrunda solduğunu
Hissederdin bütün vücudumun seninle dolduğunu
Şimdi uzaklaştır benden sonu belirsiz yolunu

Gece çığlıklarla inler,sen rüzgar esiyor sanırdın
Kendini o soğuk rüzgarların o esintisine bırakırdın
O bir yaprağın kendisini bıraktığı rüzgar değil
Uğrunda ölecek birinin ölüm çığlıklarıydı,yanıldın!

Artık yüreğin yetmez ağlayan gözlerime sus demeye
Artık kalbin dayanmaz bu kocaman yüreği sevmeye
Artık söz verdim sayende çok acı çeken yüreğime
Artık düşürmeyeceğim bu sözü dilimden
Artık AŞKIN BATSIN. . .