Artık Gidişini Seyretmiyorum

Artık gidişini seyretmiyorum
Nihavent makamı şarkılarım var.
Gerekmez lûtfunu arzetmiyorum
Yolun açık olsun sonuna kadar.

Beceremesem de sensiz olmayı
Gururun önünde duramıyorum
Göze alsam bile her gün solmayı
Aklımı başıma kuramıyorum.


Ne yanan ışıklarım olacak sabaha kadar
Ne de yollarına bakacak bir çift göz
Biraz daha canım acıyacak belli
Belki de alışacağım ihtimali en düşük sensizliğe

Ya da ne bileyim
Üstümü geceler örtecek
Yıkamaya erineceğim gömleğimi
Çoraplarımı çıkartmadan uyuyacağım
Yetmeyecek yine de
Her suşusuma bin mana yüklenecek
Artık gidişini seyretmeyeceğim.


Durağını sildim gönül hanemden
Bir daha gelirsen yol bulamasın
Umudu çıkartım virân pâyemden
Visâlin boynuma kol dolamasın.

Biraz daha zaman yarama düşen
Benim de gönlümde yeşerir bahar.
Hepsi de hataydı bardaktan taşan
Pes ettim olmadı buraya kadar.


Ne bakışları sana çakılı bir hayalim olacak
Ne saf tutmuş bekleyişlerde kıyamım
Bir kaç gün daha çok sigara içerim
Bir kaç gece daha sürer erken uyuma çabalarım
Başımı gömdüğüm yastığa kızarım gizliden gizliye


Ya da gecenin bir yarısı telefon sesine uyanırım
Ne aryandır uyandığım nede cevapsız bir çağrı

Sesiz duvarlara fırlatmak gelir
İç sesime çığlık düşer
Ya annem ararsa ?

Bir yerden başlamaktı aslında korktuğum
Bütün direnişlerin odak noktasıydım
Oldu mu olmadı mı dert etmiyorum
O yer burası ki ! sesli sayıklamarın
Aheste kokunu da sevdim
Artık gidişini seyretmiyorum.