Artık Olgun Yüreğim

'Tam da inandırmışken kendimi sensizliğe;
Bir güneş seni hatırlattı, tüm ihtişamı ile...'

İfrit kesilen yüreğimin acı d/okunuşlarına
Çektirdiğim tüm acı hatıralarımda yitik sana,
Yokluğunmuş, varlığınmış, hepsi bir anlık olan geçmişim
Tam da bugün, okyanusun tüm derinliğine inat sahipleniyor umarsız geleceği..

Ahdettiğim, sonumu hayır olarak görmediğim tüm senleri
Bir çuvala doldurup atmak geçiyor içimden
Ama güneşin parlaklığı seni hatırlatır iken,
Ne konuşabilirim sana; senliğe,
Ne de hoyratça haykırabilirim seni sevdiğimi..

Karşımda olup yine de kaybetmek boğuyor beni ( sensizliği )
Kuş kadar naif olmak isterdim halbuki,
Hafızamın bir balığa benzemesini
Aşık olduğum adamı hemen unutmayı
(Yani) Seni dahi hatırlamamayı umardım. (Ama olmadı..)

Ben hala aklı başında, o olgun yüreğinde seni barındıran sevgili,
Sen hala bensiz hayatında niceleriyle boğuşmakta
Gem vurduğun, savurduğun, nihayet sahipsizliğin ile
Buradaki tüm gerçekliğin de bağışlandı bana
Hem acı vericiliği ile
Hem de en semai gökleri ile...

Umrunda olmadığımı biliyorum,
Arada bir kuşak boyu ayrılığın yattığını,
İleriye dönük tüm planlarını başkalarıyla paylaştığını,
Hatta (beni unuttuğunu bile)... biliyorum..

Sana takdis ettiğim duygularıma dokunduğunda ne kadar sersemleştiğini
Arkanı dönüp yoluna nasıl devam ettiğini
Beni görmezden gelip, hayatını bulutlara sattığını bile,
(Bilerek uyuyorum, gözlerimi kapayıp
Bulutlara dualarımı haykırıyorum..)

Sensiz geçen günleri sevmediğimi sanma sakın!
O günler sen yok iken tüm tesellileri bir bir bağışladılar bana
Hayatın renksiz karmaşasında bile
Kendilerini umdular, beni iyileştirme çabasına
Her yağmur damlasını gözyaşlarıma ithaf ettiler..

Şaşırdın değil mi?
Artık alıştım yüreğimin boş olmasına
Hem sen hiç olmayışınla büyüttün beni..
Artık olgun yüreğim!
Sensiz, keyifsiz ama kendine olan güveni ile
Sarıp sarmalıyor beni..
(Aklıma dahi gelmiyorsun artık...)