Artık Yoruldum Bir Daha Sevemeyecek Kadar

sen uykuda olacaksın muhtemelen
bense yollara koyulmuş,yorgun ve uykusuz
gözlerini kamaştıran ışık,girdiğinde odaya
kulaklarında bir k/ağıt hışırtısı
hazırlayacak seni,beklemediğin vedaya

asumandan yıldızlar düşecek
geçmişimin flu karanlığına_boynu eğik
satırları okurken
şimşekler çaktıkça beyninde
gömüleceksin lahitlere
alışık olmadığın bu gidişime şaşıracaksın
bıçak sırtında hissedeceksin,sende ayrılığı
ah!
zavallı yüreğim
yıllarca tereddütle severken seni
hep korkak hep,ürkek
ne zaman şefkatle okşanmak istese başım
geldin üzerime bi hışım

önce
gidişimin ardından
sabahlarsın belki,bir sabahçı meyhanesinde
kendinden geçip,oracıkta sızarsın
sonra
eminim ki yalnızlıktan sıkılır
yeni aşklar ararsın

korkma!
yaralı bir ceylan gibi bakmayacak artık gözlerim
gölgenin etrafında dolanmayacak,rüzgarından eteklerim
lüzumsuz gördüğün her hareketim
batmayacak g/özüne
örttüğün hatalarım_eksikliğim
mahcup etmeyecek seni
çektirdiğin ızdırapla paslansam da
yağmurlar yağdırdığın gözlerimle_yaşlansam da
birleşmeyen iki yakana kokum sinecek
unutmak istedikçe,pişkince tütecek

usunda bensizliğin boşluğu
sallanan çiviye asılı,boş bir çerçeve
dudaklarında aşkının sarhoşluğu
bir kolun kesik
bir tarafın eksik
kalbin bensiz yaşlanacak

döküp saçtığım ne varsa toplayıp
mazimi,içim buruk hatırlayıp
herşeye elveda diyeceğim
lakin içimde,yeni korkular var
artık yoruldum sevmekten
bir daha,sevemeyecek kadar.