Artıkları Yaşamak'ın

I.

el alemden ziyade
umutlar yazdık
güneşin
parlaklığına.
kalınca çizdik sonra
altını
kırmızı kalemlerle.


II.

yanlışları
sakladık dillerimizde.

özledik;
anne kucağını,
baba ocağını,
büyümeye başladık.


III.

baş harflerimizi
hesapladık
herhangi bir sakız falında.


IV.

kitaplarımız vardı,
cin ali'den acımasızlara uzanan;
tozlanmış raflara
terk ettiğimiz.


V.

yolları koştuk
düşerek,
dizlerimiz kanadı
acıya teğet denkliğinde.


VI.

saklandığımız duvar arkalarında
cesurca bekledik
sobelenmeyi.
ki ebeleyemedik sırf bu yüzden
hiç kimseleri.


VII.

özgürlüğün son bulduğu masalarda
portakalları soyduk
kabuğun bağlantısını hiç koparmadan.
güller yaptık onlardan.
bir de afiyetle yerdik,
yerli malı haftalarında.

kurşun kalemlerimiz alınırdı
okulun ilk haftası.
hem de deste deste
uff! o ne zenginlikti öyle.



VIII.

ne zaman bir karanlığa denk gelse
arkasından saldırırdı uykumuz.
çocuktuk bir zamanlar,
sadece sevimli bir çocuk.


IX.

yürüdüğümüz yollar
yabancılaştı an sonrası.



X.

tek kişilik numaralara
yer vardı biletlerimizde
şehirler arası kara sularında
ve bilmediğimiz sokağa
terk edildiğimizde
elimizde bulunan
ucuz bir valiz sapı...


XI.

ne vakit bir çocuk görsem
yağmurdan ıslanmış
mendil satıcısı,

'güzel günler göreceğiz çocuklar, inanın
motorları maviliklere süreceğiz...' (*)

ek:

yeşerdi umutlarım;

barışa , insanlığa, dostluğa, aşka...
hayata, yaşamaya, yaşlanmaya...
sessizliğe...
zamana...
güneşe ve aya ve hatta yıldızlara...
garip bir bedene
yalnızlığa.

velhasıl;

//ona, buna, şuna.................


kızılay/ankara

yirmi altı aralık iki bin on iki

*nazım hikmet ; nikbinlik