Arya

Bu gece bir başka çöktün içime yine
Duman duman efkâr
Sabaha kadar.
Seni içtim gönlümce,
Ey vefası eksik yar.

Dağıldım bir görsen !
Saçıldım ...
İçtikçe seni açıldım bilsen.
Ne olurdu
Çerçevenden çıkıp da yanıma geliversen.

Ütopyalarımdan vuruldum
Doludizgin giderken mutluluğa beş kala.
Bir hayırsız kul'a !...
Yıkılmadım amma, yalpaladım durdum,
Kâh'ı sağa, kâh'ı sola.

Yenik düştüm bak işte, bak yine sana.
Her defasıda böyle oluyor ...
Sulu gözlerim boşalıp boşalıp doluyor.
Biliyor musun !
Yüreğim bir umuttur hâlâ vuslatı soluyor.

Batan güneşler
Yakamozlar çekilip çekilip gecenin koynuna gider,
Sabahı müjde ederlerdi.
Oysa ki onlar,
Benden de bin beterlerdi.

Her gece; Sabah'a,
Gün, güneş'e uyanır.
Varlık tepeden tırnağa aşka boyanır.
Söylesene Arya !
Bu yürek yokluğuna daha kaç mevsim dayanır.