Arya

Her defasında incitildim kırıldım.
Bir türlü gülmedin bana hayat.
Ben,
Bendeki benden bile acımadan çekip koparıldım.

Yoruldum ! ...
Hep sevdiklerim tarafından,
Kâh'ı sinemden,
Kâh'ı sırtımdan hançerlendim vuruldum.

Artık ne dayanacak gücüm kaldı,
Ne de direnecek !
Tebessümlerim unufak oldular dudağımda,
Sol yanımda bir buruk sancım kaldı.

Talan edildim resmen.
Yağmalandı bütün iyi niyetlerim leş kargalarınca.
Baş edemedim,
Artık kendime bile yenildim resmen.

Dünya kötülere iyi.
İyilerin yeri yok burda Arya !
Beyaz atlara binip gittiler,
Bırakarak ardlarında kötü olan her şeyi.

Keşke bilebilseydik bir kalbi kırmak,
Eşittir Kâbeyi yıkmak olduğunu.
Tükürmek istiyorum bir taraftan kahpenin yüzüne
Diğer yandan bütün dünyaya insanlığı haykırarak.

Gelin insanlığımızı bir kez daha gözden geçirelim.
Yaşanabilir kılmak için hayatı.
Ab-ı hayat misali taşa toprağa,
Eşe-dosta sevgi ve muhabbet içirelim.