Asaf'ın /Öylesine/Dediği Yerde

Asaf'ın " Öylesine" dediği yerde takılıp kalmışken...

Yorgundu bulutlar...

Öylesine sessizdi sokaklar

Ağarmış gün misali

Öylesine dalgın...

Ve uykusuz...

Ha sahilde dalmışım maviyi seyre

Ha kerpiç damın üstünde...

Ne fark eder...

Sevmek ne garip bir kelimedir

Çağrıştırıyor bana durmaksızın her şeyi

Bilmem rüyalarım neden bu kadar gürültülü

Neden hep bir yük vardı omzumda...

Hani bir şarkı vardır dostlar

Şöyle dinlerken alıp götüren

Hafif...

Karanlık bir boşluğa düşer gibi...

İşte ben hep böyle şarkılarda buluyorum kendimi

Kimi zaman pencere kenarında...

Kimi zaman gecenin koyuluğunda...

Ve tam da koşarken takılıyordum

Asaf'ın " Öylesine" dediği yerde...

Islak yaralar sarmış bırakmıyor yanağımı

Öyle derin bir yokluk vardı gözlerimde

Yalnızlık desen inanmam...

Öyle bir yokluk ki mevsimi belirsiz

Sessiz sedasız...

Bir yokluk sadece...

Hani soğuk değildi dışarısı dostlar

Hani kurşunsuz delinmezdi gönül

Bakıyorum herkes ayrı yerlerde...

Kimisi sonbahar kimisi kış

Her simâda parçalanmış umutlar

Meğerse yanık bir ezgisi kalmış şarkıların 

Keder çökmüş meğerse saçlarıma

Ve her şeye rağmen geçiyor zaman

Bir ben bir de ' Sevmek'...

Çırpınıyoruz öylece

Asaf'ın " Öylesine" dediği yerde...

    Az yorgun...

       Az da kederli...