Aşık Kerem Adam Gibi Adam

Sen,
gece ile gündüz arası beş vakitte kalan
engin yaşın kurdu kapatsan gözlerini
bir ressamın renkleriyle çizeceksin evreni
neredeyse evrenin gözlerini ve en çok
yeşili seversin sen
görüyor gibiyim her yer çimen....


şimdi bir tay geçse yakınından toy yalpalayan
koşuşların gelir aklına
-hey gidi toprağı öpecek kadar rüzgardım-
sözlerinle masallanan
bir masalın var ki hiç aklımdan çıkmayan
kurbağalar ve vırak vırak
seninde kurbağalara bıraktığın tatlı
ve nehirin sesini duyar gibiyim...


şimdi
ayazın karışsa fırtınaya sökemez yerinden
ki
ha çınar..
ha sen...
tuhaf ama ne çok güçlüyüm omuzların omuzlarım...

hani
la sesi mi do sesi mi karar veremediğin
destansı bakışlarda dillendirdiğin
ve şimdi bana ezgi türkü gelen sazın telini bu yüzden sevdiğim
tembihli göz pınarların...
...

ah sen
lakabı Aşık Kerem
çapkın gülüşlerin çizgilerinin ötesinde sayılamayacak kadar
buruşturup attığın yılların
yorgun ve ihtiyar.....
sen annemin adamı benim canım babam...

...

şimdi sıcaklığın buradaydı
uykudan uyandır ve yine anlat hayatı
bak!
ben
hala
büyümedim...