Aşık Veysel

cümle kainatı tarif eyledi,
ezelden görmezdi gözü veyselin,
coştu, sevgi ile çaldı söyledi,
aşk ile doluydu özü veyselin..

sivralan köyünden sesi duyuldu,
arşa çıktı, dört bir yana yayıldı,
şiirinde kurt kuzuya sayıldı,
aşıklara rehber sözü veyselin..

seslenirdi meyve dolu dallara,
yıldızlara, bülbüllere, güllere,
derdini dökerdi vurup tellere,
vefalı dostuydu sazı veyselin..

erenler bağında bir top gül idi,
dosta aşık, yaradana kul idi,
çöller ortasında coşkun sel idi,
nur ile ışırdı yüzü veyselin..

tabiata vermiş olan varını,
kimsecikler dolduramaz yerini,
bassa da bağrına sadık yarini,
silinmez dünyadan izi veyselin..

olmuş idi dost yüzünün turabı,
gücüne gitmezdi hal-i harabı,
şeref hakka yalvarıyor: yarabbi
eriştir sırrına bizi veyselin..