Asık Yüzlü Adam

Yorgun bakışlı, kısık sesli selamıyla,
Geçiyordu caddenin yamacından asık yüzlü adam.
Kim bilir ne derdi vardı, sormayada cesaretim yoktu,
Onun da söylemeye...

Söyleyemediğimiz sıkıntılarımız,
Günü geldiğinde dağ kadar olacaktı,
O zaman derman bulmaya da vaktimiz olmayacak biliyorum.

Asık yüzlü adam dertlerini, sıkıntılarını,
Bir bir sıralamıştı yüreğinin en çok acı veren yerine.
Gözlerinde ki yorgunluğu gizleyemiyordu,
Saçlarına vuran yalancı yıllarıda...

Hangi acının gölgesinde kalmıştı bunca zaman bilinmez ama,
Onun derdi ona yetiyordu sanki hatta artıyordu.
O gitmişti ama, hala gözlerimde kalmıştı onun acı verici yorgun bakışları.
Kim bilir, belki biz de bir nasip alırız onun geçtiği acılardan,
Yada bir nasihat...