Âşıkâne

Ey sevgili sen dîdêmi hep rûşen edensin
Sevdan beni yaksın da yürek kendine gelsin.
Ümmî bile olsam sen yine şair edersin,
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!

*

Yâr leyl’in zifirinde, sen yıldız ve de aysın
Düştükçe, fezaya uçuran bir yüce yarsın
Her çıkmaz sokağın sonu sade sana varsın,
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!

*

Ey sevgili, hasret beni sarmış da perişan,
Gönlümdeki hicranla yanarken yine pişman.
Ayrılık o nârdan gibi ah, katlime ferman!
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!

*

Ey cânâ bil, aklım gibi ömrüm de senindir,
Bir lahza visâlin bile bin ömre bedeldir,
Sensiz bu cihân zindan olur, firkât eceldir.
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!