Aşıklar
Ey sen, kadınlar içinde en güzel kadın,
Sevgilim nereye gittin !
Babil'in kızları tapınakta şarkı söylüyor,
Sevgilim nereye gittin !
Evlerin içini nasıl olsa da görsem,
Aynaların arkasına geçsem de baksam
Sarmaşıklar arasında oynayan,
Güvercinleri mi saysam.
Ben karayım fakat güzelim de,
Asmada bekleyen derviş üzümü gibi
Karayım güneş yaktı beni de.
Sevgilimin gönlü mü kalktı benden.
Bir ağaç gövdesine yaslandım,
Onun gölgesinde yarimi buldum.
Küçük kuzuların peşinden gelmiş,
Sevgilim de bir kuzudur sanki benim.
Emreden güzelliğinden eser yok şimdi
Bir tulumba göğsü, dudakları uğultu.
Eteğinin altından gölgeye düşüyor
Beyaz etinin pırıltısı.
Uyan yarim, uyan kaküllerini öpeyim,
Bir şarap ki uyumakta olan dudaklarından akar,
Gizli gizli mi öpeyim bu açık ağzı,
Uyan bahar geçip gitmeden uyan.
Tercihimi serbest şiirden yana kullanıyorum. Hece şiiri beni boğuyor, çünkü duygularımı törpülemek zorunda kalıyorum, dar kalıplara sıkıştırıyorum. sanki şiirin ellerine kelepçe takmışım ve kafese koymuşum gibi, şiire acı çektiriyormuşum gibi hissediyordum kendimi... Şiiri kalıba döküp sıkıştırmamak, özgür bırakmak lazım dedim ve serbest bıraktım, artık uçar mı kaçar mı onu da bilmiyorum :)) Sizin şiirlerinizden, sadece bir tanesini hatırlıyorum içerisinden geçen bazı kelimeler aklımda, tapınak-kırlangıç-maria şiirin ismini tam olarak hatırlamıyorum, ama güzeldi ve çok sevmiştim. sesinizi yeniden duymak güzeldi, sevindirdi...