Asıl İçimde Y/üzen Deryamsın Sonsuzluk Denizinde

/...sensin benim ilham h/acım yüreğimin k/açan gülüsün.../

benim ilhamım sensin
sen bunu görmezsende ruhuna y/akın bir ağaç diktiysem
bil ki yollarına karıştım
seninle uçuyorum okyanus ötesi diyarlara

her gün seninle yol yürüsem
hiç bıkmadan usanmadan yollara engel tanımam
kavgasız dağlarımın y/amaçlarına yol yolak almıyorsakta
biziz sonsuzluğun ateşinde imkansızlığa oynuyoruz gülüm
bunun adı aşktan öte bir şey

şu dağların karı erimezse
kar boran yine soğutmazsa gönlümdeki yara sızıyı
gülüm
yüreğimdeki yaralar dinmeyecek ölümde olsa...

gün ışığıyla aydınlat gözlerim görsün seni
beni görmeyen yüreğin bedduası gönül yarası
gün görmez yara dermansız derdime yol yolak k/açtı

yadigar olan benim sevda yarası
ne kadar uzaklara uçsan unutmam seni
ruhum seninle k/açtı.

bu sevda ne kadar benzermiş elin dilinde
senin dilinde bitmeyen sevda oyununda
yüreğimin k/özünde sönmeyen bir yurt edinen denizde yüzer oldum
bu cihanda gezerdim yollarına k/alışım bundandır

sen hala boş kulvarda kulaç atmaktan yorulmadın
asıl mesele buydu bilmiyordun
duymuyordun asiliğe s/ayardın
sözün diyarına anlatamazken kuş olsan uçamıyordun

ağlayan sen olsan ki
kelam ağlarken kalem dizeleriyle denizde yüzen martı gibiydin
ve gözlerin ağlıyordu yüreğimde
denizin taştıysada
sen t/aşmayan yollarında kala kalan her sözün yemininde durdun
b/ekledin mavili duruşlara

içimde gündüzün geceye akan yüreğim y/anar
aşık olduysam kelama
kalem sularda geze dursun
asıl ruhuna k/aldığım bir top kefen
otopyası k/aldı gökdenizinde..

asıl sen içimde y/üzen bir derya k/aldın
sonsuzluk denizinde...

*asıl içimde yüzen sevdamsın s/onsuzluk denizinde*

12*02*12*Karataş