Aşk

İki kişinin paylaştığı en tatlı ucuzluktur, aşk
Giderek artmakta olan bir beyaz karanlık gibi.
Derin, uçsuz bucaksız bir labirent misali.
Bazen son parçası bulunmayacak bir puzzeldır.
Ona ilk çarptığında , başını çevreleyen yıldızların,
Parlaklığına asla erişemez hiç bir yıldız...
Üstelik gerçek bile değildir o yıldızlar,
Sadece sen görürsün,
Sen inanırsın varlıklarına.
Bir çocuğun yüzündeki tebessüm kadar değerli,
Bir annenin duası kadar kutsaldır...

Yine de aşkını anlatamazsın hiç kimseye.
Çünkü hiç kimsenin aşkı bir diğerininkine benzemez.
Herkes kendi karanlığında,
Kendi ışığını bekler.
Bazen hiç gelmeyeceğini bilse bile bekler.
Aşk o kadar umut edilesidir.
Denize girmek gibidir, aşk.
Genzine tuzlu su kaçtığı bile olur.
Boğulacak gibi hissedersin o zaman, ama boğulmazsın.
Ve hiçbir zaman anlatamazsın aşkı,
Bilmeyene.
Daha önce denize girmeyen birine nasıl tarif edersin ki,
Denize girmenin nasıl bir şey olduğunu.

İnce bir düş perdesini aralamak gibidir.
Dışarıdan ne olduğunu tahmin etmek kolaydır.
Ama , içerideki görünenden farklıdır.
Hayalle gerçek arasındaki ince çizgidir aşk.
Ne zaman gerçek,
Ne zaman hayal bilemezsin.
Parlak bir güneşin ortaya çıkmasıdır,
Bulutların ötesinden.
Bİr kuşun kanat çırpması kadar sıradan,
Nefes alıp vermek kadar doğaldır.

Ve rehberi kalp olan,
Ne başı, ne sonu belli olan,
Bir yoldur aşk...