Aşk

tutuşmaz etekleri sevgiden, aşktan, değil telaştan
farklı yanmaz bağrı gayrı bir kuru odundan.
ne aşkı kaldı ne de fikri çektiği kederden gamdan.
pişmiş sayılır ama nasibin kesemedi hala hamlığından.
bu yola girme dedi derviş girersen bağrın yangını bitmez
sen gündüzü sanırsın gecen de seni terkeder,dönmez
bir yol bir yordam ararsın,elinden kimse tutmaz-yukarı itmez
bir düşüştür bu hayal değil gözlerin kör olur-kulakların işitmez.
bu bir baş koyuştur yolun sonu gelmez,
bu bir kan kusuştur,miden kabullenmez.
artık dönüş yoktur,merdiven taşımaz geri adımları
artık çöküş yoktur,kader vurmaz dibe vuranları.
aşkın aşk olduğunu yanarken bilemezsin
yokuşun düz yol gibi değil sonunu göremezsin
köşeler dönemeden silinir sen yetişemeden
bir hizadan başlarsın da,aynı çizgiden yürüyemezsin.
yar bir zerre oksijen gibidir,solumadan yaşayamazsın
o kaçtıkça sen kovaladıkça nasıl yaşadın anlamazsın
bir kuru sevda bir avuç gözyaşı,biraz ferah biraz dar nefesle
kah yaşadım kah öldüm sanarsın.
sen aşkı oyun sanar sen aşkı ne sanarsın
sen aşkta yara alınca biri gelip sarar mı sanarsın?
vurulursun ah,ölürsün eyvah diyenin olmaz
yarandan gazi cesedinden şehit olunmaz.
kendin ölür kendin defneder...
-kes dedi öğrenci kes derviş baba benim hesabımı
ben bu yola koydum kifayetsiz başımı
ben mevlana aşk ben de yangın bende
ne olur can durmazsa durmasın çıksın benden de.
bir hasretim bir muhtacım ki beni var edene
olmazsa olmasın dünyada ne barınak,
ne tutunak,ne de bağ bahçe.
bana seni gerek seni diyen demişti seneler evvelce.
ben de sırası yanmanın ,
sırası bende yaradana kavuşmanın.
her ne kadar dünya, bahçesi olsa da cennet-i alanın
bana aslı gerek aslı
bana aşkı gerek aşkı
ne'ylersem eyleyeyim
yeter ki ertelemesin vuslatı.