Aşk

Kimbilir kaç tarifi vardır .
Ya bir yol olur yada çarpılan duvar.
Ya bir kul olur yada bir şeylerin sebebi var.
Bir aç bırakır yada besler damardaki kanımız kadar.
Ağlayanla gülenin hikayesinde ne garip aşk var.

Tutsaklık en sevdiği şey onun elinden gelen.
Kıskançlık onun için biçilmiş kefen.
Ne vaz geçer tüm çektiği gözlerinden.
Kalmıştır ya dün ya da bu gece den.
Her şeyden vazgeçerde vaz geçmez aşk denen heceden.

Ya bir gül alır yada götürür kara diken.
Öyle bağlanmış ki çıkamaz dışarı içindekinden.
Bağı bahçeyi dolaşırda yinede serap görür kendi çölünden.
Kendini satmış zerre bile vermez onun değerinden.
İnat etmiş birkere dönmez aşk denen yemininden.

Hem çocukluğun hemde gençliğinde bırakmaz yaşlandığında.
Ya dokunuşla ya gülüşle belkide bakışla aldanır sıcaklığına.
Aldanır aldanmasına da oda inanır kendini kandıramadığına.
Nerden bilecek adını bile duymadığı yakalanmış hastalığa.
Şimdi doyma bile doyamıyor aşk denen aptallığa.

Ne anasından gördü nede babasından.
Acaba o muydu onlardan uzaklaştıran.
Kendini görmezmi içindekinimi arıyor aynadan.
Alacağımı var ki kaçmıyor doludan yağmurdan.
Korkuyordur belkide aşk denen intikamdan.

Kapatmış kapıları birde çekmiş perdeleri.
Hayata çizik atmış nedendir kahretmesi.
Elinden düşmez bir zamanlar vazgeçtiğisigarsı.
Elleri kapanmaz kimsedende yardım istemez bu nasıl dilenci.
Belli tokat gibi gelmiş aşk denen gerçeği.

Bir zamanlar yerine koyduğu cehennemi cenneti.
Şimdi terketmek bile uğruna vız gelir memleketi.
Hiç bir şey istemez kafaya takmış tek dileği.
Azra ili bile görmez onun var tek bir meleği.
Zor kazandı belkide vermek istemez aşk denen serveti.