Aşk

Söndü mü ışıklar sustu mu şehir
Bir sihr-i hayale dalarım
Gece bu denli korkunç olmaktan müteessir
Hayali bir hikaye sayıklarım


Başlar saatlerin uzun feryadı
Sertleşir tiktaklar yıkar etrafı
Yastık bastırılmış başım nefessiz korkak
Gündüzlerim nadasta geceler çorak


Buluyorum özünü işliyorum vehmine
kudretini yararak...


Aşktır beşerin ortak dili lehçesi gece
Ömürdür Alemin sözü aşksa tek hece
Söz söyletmez dert dinlemez kap kara olur sevda
Sefil eder rezil eder akıl bırakmaz başta
Bir kalemde tutulursun gölgesinde kurursun
Bin kelamda anlatamaz ahir divane olursun
Hasat sonu bağ bozumu girer birbirine
Gün ışığı ay halesi haram olur tenine
Bir gülüşle razı eder ölmeye
Söz dedirtmez kendisine sövdürür hep feleğe
Sultanlar'ı berduş eder yandırır
Varlığıyla ne ocaklar söndürür
Hem ezeldir hem ebeddir bulunmaz hiç edebi
Hep haklıdır hep ağlatır bulunmaz hiç sebebi
Ne fanidir ne bakidir bulunmaz bir çaresi
Yaradandan hediyedir kula kalır mirası