Aşk Adına Yalnızlık...

Şimdi
Kentin orta yerine iner yalnızlık
Sahtekâr gülümsemeyle
Dem vurur her heceye
Katmerleşmiş tasayla gamla
Savurur geceye ezgilerini
Ve bürünür
Sahte esrar bulutlarını
Özüne hâkim kılar siyahı...





Davamdır
Haddini bilmeze beni mağdur eden
Yalnızlık...





Şuur gayba gömülür
Dikenler içinde
Aciz memur sıfatlı
Cephesinde nefisle
Tiryaki illet düşler...
Nasıllar ve niçinler...
Tılsımında ilminin
Ustası olmak niçin...







Ve ve dökülür şiire
Yalnızlık ilminin kalabalık türküsü...
Kılavuzları geçer fevkalade heceler...
Bazen Mecnun'la çöllere düşer,
Bazen Leyla?yı pervane eder...
Dağları delen Ferhat anlatır bazen,
Bazen de Şirin'in dili olur ş(a)iir...
Ve en güzel dizeler
Geceye düşer...
Ayın eteklerinden yalnızlık inerken...
Dart tahtası gözlere saplanır
En kutsal kelimeler...
Şiire sızlanır
Takatsiz, bitkin yürekler...
Aşk adına yalnızlık...hüküm sürer...