Aşk Denen O Eşsiz

Her şey bir andan ibaret
An olur yârinde bulursun kendini
Ansızın aşkının girdabında boğarsın benliğini
An gelir gözlerinin ferinde görürsün
Aşk denen o masum iblisi

Kim bilir beklide aşkın narında yakarsın
Aciz cüsseni
Aklın tutsak olur, ellerin üşür
Gördüğün an o gerçek ötesi
Muhteşem çehresini...

An olur, bir yağmur sağanağıyla akarsın ona
An olur, bir sahra susuzluğuyla susarsın...
An gelir derya diye dalarsın aşkına
Öyle bir dalış ki bulabilene aşk olsun...

Öyle anlar olur ki erirsin sevginden
Cehennemde ki kor misali
Buharlaşsa da bedenin
Tekrar tekrar dönüşün onadır, toprağa dönen yağmur misali...

Ya da yeşerirsin aşkıyla, Çölde ki kaktüs misali
Kök salarsın gökyüzüne, cennette ki tuba misali...
Döner durursun çevresinde, aşkla dönen semazen misali...
Bir gülüşüne dağlar delersin, Şirine yanan Ferhat misali...
An olur ararsın siluetlerini, çöle düşen mecnun misali...

Hayatın her anında arıyor insan
Aşk denen o muhteşem şeyi...
Bazen deliler gibi âşık sevgilinin dudağında
Ya da gezinirken ellerin o ipeksi saçlarında...

Kim bilir belki de karşılaşırsın
Küçük bir kız çocuğunun minicik parmaklarında...
Ya da kapatınca gözlerini
Aklına gelen insanın hayallerinde...

Kim bilir belki an gelir yüreğinin satır aralarında bulursun
Aşk denen o eşsiz cümleyi...
Ya da mürekkep olur akarsın gönlü yanık, aklı şaşkın bir şairin
Şiirlere sevdalı kırık kaleminden...