Aşk Durağı

Sahiden yalnız mı tüm benliğim
Feragat mı eder aşklar yoksunluğundan bu mevsimde
Şu fani dünyada yok mudur kimsesizliğime çare
Ya da çaresizliğime kimse

Ayrı düştüğüm vakit gözlerinden
Sızlar kalbim inceden inceye
Göğsüme saplanan zehirli oklar kanımı emerken sessizce
Yıldızlar düşer göklerden pencereme
Ve ay sessizliğini bozar
Ağlar kararmış bulutların arasında
Topraklar rüzgarda savrulur
Tırmalar ruhumu deniz dalgaları
Papatyalar kış şarkıları eşliğinde
Göç ederler bu şehirden
Ve ben kar tanelerinde bulurum seni sevgilim
Parlar gözlerinin maviliği
Kanar içime doğru yüreğim
Süzerim yaşlarımı yanaklarımda
Şahidi olur kardan adamlar aşkımızın
Çatlaklarla dolar ellerim
Ellerini tutmaya çalışırken
Nasır tutar ayaklarım
Yollarında koşarken

Bir mevsime baş kaldırmaya ne dersin sevgilim
Bir sobada beraber tutuşmaya
Mesela sen kömür olursun ben odun
Ateşlerde kavrulur,küllerimizde savruluruz
Duman olur uçar
Bir durakta birbirimize kavuşuruz..