Aşk Her Gece Ölebilmektir Gönül

Uçurumlarda kalmış, bir güvercin gibi mahsun ve çaresiz(idi) benliği/m.
-O bilmez,o duymaz.
-Her karanlığın bir lutfu var.
-Hep böyle başlar dizelerim.
-Adıyla,sanıyla. *Gözleriyle. /her gün ışığığında.
-Gözleri kalbime düşüp, yaktı yakalı.

"Sürer bu cefa,bu dem,bu feryad-ı figan."


I.

Minik yürek gördü,buldu,tanıdı,
Habersiz,belirsiz.
Minik bir yürek uçtu ona.
Bilinmezdi, ateşler; bilinmezdi böyle yangınlar.
Ateşler doğdu, doğdukça büyüdü içlerinde.
Hiç bu yıllar bilinmezdi, sebepsiz.
Yüründü yollarda, kifayetsiz.
'Çocukluk' dendi geçti.
Bir lutufe ermek istendi,
Saadet bundan olacaktı.
Yine belirsiz aynalar çarptı gözlere.
Ateşler çoğaldı.
Çoğaldıkça yaktı.
Yaktıkça nefese muhtaç kaldı, onun nefesi yeterdi şayet;
Ruha o ilaç olandı.
Yeşil düştü yüreğe.
Bir tutam ateş gibi.
Çoğaldıkça çoğaldı.


II.

Bilinmezdi ya hani.
Bu sevda böyle bilinmezdi yürekte.
Sürdü gitti dilde. -Yüreğin en naif dilinde.
Ateşleri sayfalara döküp durdu, ama bitmedi ateş nafile.
Bazen öldürdü, çoğu zaman yaktı.
Yüreğe düşmüştü gafil, aşk.

Toprağın özlem sebebi bundandı.
Mısraların çekiciliği bundandı.
Yaktı, geçti; tekrar yaktı.
Bir bilinmezliğe doğruydu.
Gözyaşları birikedurdu.

Avuçlar hep gözleri o sayfalarda gelişini.
Hep bekledi ve hep özledi.
Bu anlamsız nefesi.
Çözmeye ramak kala; ölüm oldu sebebi.
Yanıklık kalpten yana.
Yaktı geçti, Tekrar Yaktı.


III.

Sözün özü bu ki; sever durur gafil gönül, bülbül gül deyip geçtikçe
Sevsin sevmesin farketmez, ah yanar durur bu gönül.
Ve yine yakar durur bu gönül.
Feyad figan der durur.
Yine ve yine, yanar durur bu gönül.
Bekler sabahları bu gönül, göz yüreğe düştükçe.
Ateş parçaladıkça can-ı yine, yanar durur bu gönül.
Gel(se) de gelmese de.
Bekler durur bu gönül.

Ve hep yanar gözlerinde; bu gönül. /Nefesi estikçe yüreğe.

IV.

Aşk; her gece ölebilmektir.

__

Acı.