Aşk Hüküm Giymişti

en güzel düşlerin sevdiklerimden yana
çalmayan sesi çikmayan bir zurnaydı artık
sevdasına yazdığım uğrunda ölmekse
umrunda değilse yaşayan cansa
canan bilirmiydi rüyasını düşünü

ölümde olsa aşkına yoldaş
zor günde zor zamanda
aşkına ışkıya olurmuydu
her baş koyuşunda

bilinen sevgiler yok ki
sevdiği uğruna ölüme koşan
şiirde bahsi yapılan can
canan varmıydı can olsun

umutları düşü sonsuz olan
engelin sensizliği varken
ama uçamayan kanatsız duruş
büyük sessizliğin çiğliğiyle eş

her kalkışı nefesine biçareydi
nede uçardı hevesleri
sineme bastığım umudum
seni arardi her nefeste

sensizlik düşüm oldu olası
açılırdım hasret umut kapısına
yürek kalbim oldu yokluğunda
yoldaş oldu acıyan bedenim

ruh aleminde sığınmış halde kalıverdi
darağacında asılı kaldı hasret sancısı
kuytu bir köşe de
bu keşmekeş hanede
kendini yaşatmak kaldı

aşk hüküm giymişti
sevda sözlerin hükmü yoktu
dermansız derde düştü
umutsuz yolcuların
tiren garında bekleyişi varken
düşkünlüğü yok olmadı

var olma yok olmanın savaşımı
varlıkla yokluk arasında kalan inkar
bizi yok saymakla çekilen cefası
keratanın yaptığı iş kadar
inanmakta var olmaktı

bu yüzden var olmak uğruna
yüklenebilirsen ne mutlu
yarinlerin düşüne hasret
ölümü ağır olur
büyük aşklara bin selam
uğrunda ölecek kadar yürek varsa

08/02/2011 - KARATAŞ