Aşk Hüzünle Boşandı

Kısa kısa geçiyorum ön sözleri
Biteceğini bildiğimden...

Artık kendini özleyen cevapsız bir soruyum.
Sığındığım hüzünler sararttı kirpiklerimi
Ev sahipliği yapıyor şimdi avuçlarıma...

Yalandan tüketip de ayları, mevsimleri
İnkârdan müebbet yatıyor yüreğim.
Seçmece hüzünleri mi yaşar hep
Onca acı varken!

Her aşk biraz kendinin katilidir derler
İnsanın içi yanınca duyulur mu kokusu?
Aklım yüreğimi aldatmadı henüz
Geceye soyundum,
Hüzne giyindim
Tanıdık kaldırımlardan da kaldırdım hasreti.
Geçmişin sırrı kaçmış aynasında saçlarını tarayan hüzün
Kurşun rengi ayrılıklara gebe sonbaharlarda kaldı
Ve sildim geceyi kapısından sabahın...

Nerede varsa bir bekleyenin
Oraya uzaksındır bir o kadar...

İpsiz salıncaklarda sallanan yüreğim
Boşuna mı öldürdü geçmişini avuçlarımda!
Ertelenmiş çiçeklere takılan pişmanlığım
Bu kez
Kalbinden vurdu bu kalleş kenti
O da beni sırtımdan vurmuştu
Aşkla hüzün boşandı
Ödeştik...