Aşk-ı Cinnet

Takvimim şaşmış
Anılar arapsaçı
Umuda kanat çırpan sevdan
Cinnete kapılarını açtı...

Aşkı kaldıramayan bu bünyeye;
Ayrılık zehir oldu,
Zihnim istifra ediyor anıları.
Bir ekim akşamı günlerden ne?
Ne farkeder?
Yokluğunun varlığıyla ayıldı tekrar bu beden.
İsyanlara teşvik etti şeytan beni
Bir tarafta yüzünün süliyeti
Küfürlerin ıslaklığıyla kupkuru ağzım
Öfkeme tek şahit kalemim
Keşke çıksanda karşıma nefesin kesilesiye sarılsam!

Attığım çıglıklarla inletmek var
Dökmek sokaklara kahrımı
Soyunu kurutmak yaşamın
Ve sen aklıma düştükçe
Kaçırmak var keçileri

Ucunu tutuşturduğum anılarla yandım
Küllenmiş koz oldu yüreğim
Devrik cümle mevsimimde
Yağmur geç buldu topraklarımı
Hüzne boğuldum bukez de
Yelini savurdu sonbahar
Hasret çınladı kulaklarım

Bu ayrılık ciğerlerime katran
Ve ben o katranla yollarına asvalt oldum...

Aklımı saldım çayıra,
Vicdanım geceye emanet,
Sen içinde benim adımın geçmediği cümlelerde devam et,
Ben kabuk bağlamayan yaraların enfeksiyonuyla başbaşa...

Kindar gecenin avcunda,
Kulaklarda acılı bir çığlık,
Anılara defnoldu buruk bir sevda...


02/10/2009