Aşk-ı Memnu

Sana her baktığımda kalbimde umut beliriyor.
Yıldızlar kadar parlak güneş kadar teksin.
Uğruna ölüm bile çok kolay bana,
Ölüm nedir ki kalbinde ben olmadıktan sonra!

Senin o masum bakışların mezar olsun bedenime.
Aşkım her saniye yükseliyor gökyüzüne.
Eğer özlemin sevda olarak dönerse gönlüne,
O gün beni yine kabul eder misin kalbine?

Bendeki bu aşkın sonu yok biliyorum.
Her nereye baksam karşımda seni görüyorum.
Şimdi sensizlik daha derin kalbimde,
Düşünmekten vazgeçemediğim yasak aşkı ölümsüzleştiriyorum...

Yağmura hasret kalan çöl gibi.
Gözümden düşen her damla yaş gibi.
Kalbimin beni uçuruma sürüklediği saatlerde,
Tek seni buluyorum ömrümün bittiği yerde...

Ecel gelmiş artık geri dönemem.
Gönlüm sana vurulmuş artık vazgeçemem.
Seni çok seviyor olsa da kalbim,
Artık geçmişe hiç bir zaman gidemem...

Bu defa yasak aşktan ibaret hayatım.
Senin çıkmaz yollarında yürümeye başladım.
Bana dönemenin arzusu kayboldu içimde,
İnan her gece seni düşlüyorum gözlerimde...

Yine güneş battı dağların yamacından.
Gülümsüyordum yine yanımdaydın o zaman.
Gün batarken sen de kayboldun bir anda,
Giderken götürdün sen canımdaki bir candan...

Günlerime sığmadı aslında o dakikalar.
Kırık kalemle sevdamı döktüğüm o satırlar.
Şimdi bir anı olarak kalmış burada,
Her an canlanır karşımda tükenmeyen hatıralar...

Karma karışık durumlar izledim.
Tek başıma bu sokaklarda.
Bu bedenimi sen var gibi eğlendirdim,
Yoksun belki ama senden yine vazgeçmedim...

Hayatımda duyduğum tek yalancı duygu.
Yokluğun kalbimi en derinden vurdu.
Şimdi vazgeçemiyorum yasak olsan da senden,
Kalbimin tek aşkı bu defa aşk-ı memnu...