Aşk-ı Muhabbet

Ben Sen'le bildim muhabbeti,
Aşık'la Maşuk yokken dünyada.
Ve hatta yaratılmamışken dünya,
Sonsuzluğu pay ettin, aşk-ı muhabbetinle.

Vasıfsızlığın vasfını yükledin omuzlarıma,
Sen, insan olacaksın dedin dünyada.
Tüm yarattıklarını hizmetime verdin de,
Aşkından öte bir yol bulamadım.

Dünyalık kıyafetimle her gün dolandım,
Sana ulaşabileceğim bir yol aradım.
Kendimi tam Sana yakın hissettiğimde,
Baktım ki; yine başladığım noktadayım.

Sonsuzluk değilmiş dünyada olan,
Başlangıca geri dönebiliyormuş insan.
İşte o an içimi saran heyecan,
Ölüm dediler sonraları adına.

Sana adarım her nefesimi ibadetle,
Sanadır üflediğim her Ney'den çıkan ses.
Daha da yakınlaştırıyor beni sana,
Dünayada aldığım, her bir nefes.