Aşk-ı Perişan

Devran ağır bir fırıldak,
Zamanın peşinde soytarı adımlarla mütemadi.
Ve dibine düşmemiş armutları
Hav ile mûr ederken
Zebun ! Aşkına kan emzirmekte..

Küfrünü et durma.
Sal aklından geçen rest
Kokulu imgelerin ipini.
Zamana serkeşlik vaktidir
Bu son asır..

Bu son asır varya Zebun.
Hasret dolu İrislerin
Vuslatsız sönüşüdür bilesin.
Son kırp sızısı gözlerin,
Belki son umudun..
Kuruyan umudun
Yapraklarına işlenmiş hayata
Son dersi veyahut
Devrana son Zeytin dalını
Yapraksız vermek sırası.

Vakit vahameti nem kapmış
İklimlerin vakti.
Nazari Aşk'ların öğretisiyle
Son Aşk da kıymetsiz haline konu.
Gerçek Aşkın eşgali belirsizken,
Ölümsüz Aşkların robot resimleri
Asılı kalmış urgan duvarlarda.

Ve Zebun
Ölümsüz Aşk' ına ömür biçildi
Daha akşam üstü.
Velev ki yaşar diye dolunay söndü.
Gece yalnızlığına ağladı
Son yıldızını yitirdi.
Kardelenler bile ağladı sonunda
Beyaz gelinlikleriyle.
Unutma!
Seni de güldürmedi
Bu son asır Zebun.

Küfrünü et durma.
Titrek kalbine aşılanmış
Şevkatin yok artık.
Aşkına göz diken zamanın
Çarkına nefretini çomakla.
Ölümsüzlüğünle yaşa,
Aşkınla ver son nefesini.
Acele et Zebun!
Devran sormaz son dileğini.